Ciecień

I. Dotarcie na miejsce

W centrum Wiśniowej kierujemy się na wschód, mijając kościół po lewej stronie. Wąska asfaltowa droga zaprowadzi nas prawie pod samo zbocze góry. Samochody starajcie się zostawić koło lądowiska oficjalnego. Jeśli chcecie zaparkować bliżej góry, pamiętajcie aby parkowanie uzgodnić z właścicielami gruntów na których chcecie zaparkować. Nie wjeżdżajcie samochodami zbyt daleko! Lokalne dróżki są bardzo wąskie. Bardzo ważne jest by ich nie zablokować!

Aby dotrzeć do startowiska, kierujcie się zielonym szlakiem. Zaczyna on się w miejscu gdzie do lasu dociera droga, którą dojeżdża się od miasta. Podejście trwa ok. 50 min.

II. Start

Startowisko na Ciecieniu nie jest startowiskiem w znaczeniu prawnym tego słowa. Jest tylko miejscem nadającym się do wykonania startu nożnego przy użyciu paralotni lub lotni.
Teren startowiska jest terenem prywatnym. Niedozwolona jest jakakolwiek ingerencja w jego stan!
Startowisko jest wielkości 3x2 skrzydła. Startujemy przy kierunkach od SW do NW. Starty przy silnym wietrze i maksymalnych odchyłkach tylko dla zaawansowanych pilotów. Przy odchyłkach południowych po starcie i na dużej części zbocza występują turbulencje i duszenia.

Nie zostawiajcie śmieci!

III. Lądowanie

Lądowisko pod Ciecieniem nie jest lądowiskiem w znaczeniu prawnym tego słowa. Jest tylko miejscem nadającym się do lądowania przy użyciu paralotni lub lotni.

Lądowisko nie jest widoczne ze startowiska. Znajduje się ono mniej więcej na kierunku NW, w odległości ok. 2 km. Jest to duża łąka, położona przy drodze prowadzącej od miasta (po jej południowej stronie). Teren lądowiska nieznacznie opada na zachód, więc starajcie się podchodzić od jego zawietrznego krańca aby uniknąć kłopotów z przeleceniem (używajcie klap). Linie drzew znajdujące się w sąsiedztwie lądowiska, są miejscem odrywania się termiki, więc uwaga na umiarkowaną turbulencję. Awaryjnie lądować można na łąkach znajdujących się mniej więcej na wprost od startowiska. Zwróćcie uwagę na obszary płaskiego lasu (niedolot) i nie pakujcie się w małe polanki (turbulencje).

IV. Zdobycie wysokości

Uwaga: Ciecień znajduje się w bezpośredniej bliskości strefy TMA Balice.

Najłatwiejszą metodą zdobycia wysokości jest wykorzystanie noszenia, które odrywa się z żebra znajdującego się po prawej stronie od miejsca startu. Ta część zbocza wystawiona jest na odchyłkę północną wiatru. Pamiętajcie, że lecąc w to miejsce po starcie jesteście w lekkiej zawietrznej generowanej przez owo żebro. Im większa siła wiatru i/lub bardziej północna odchyłka wiatru tym większą separacje od zbocza zachowajcie (duszenia, turbulencje). Do przeczekania kryzysu termicznego lub zdobywania wysokości w słabych warunkach żaglowych wykorzystujcie część zbocza rozciągającą się od wyżej omówionego żebra do następnego nośnego miejsca na północ.

Przy bardzo małej sile wiatru zdarza się, że na zboczu nie ma termiki i jedynym wyjściem jest sprawdzenie przedpola. Najbliższym dobrym miejscem, z którego odrywa się termika jest mały zarośnięty pagórek w dolinie, mniej więcej na wprost od startowiska (lekko w lewo). 

Przy odpowiedniej sile wiatru zbocze Ciecienia generuje potężny żagiel (200 m n.s.), często podparty termiką (do 500 m n.s.).

V. Przelot

Zbyt wczesny start może być ryzykowny, szczególnie przy słabym wietrze. Im później, tym słońce lepiej operuje na zboczu. Przed odejściem na przelot zróbcie możliwie najwięcej wysokości bo po pierwszym przeskoku bywa ciężko. Szanujcie słabe noszenia zanim dolecicie do czegoś konkretnego.

Rekord Cietnia ustanowiony jest przez Michała „Spike’a” Gierlacha (UFO Team) i wynosi 89 km.

VI. Zagrożenia / Błędy

- zbyt szybkie i niskie odejście z kominem na zawietrzną (przewianie)

- złe rozplanowanie wysokości podczas lotu do lądowiska (lądowanie w niebezpiecznym terenie)

- latanie przy zbyt dużej odchyłce S (wiatr po zboczu – turbulencje)

- zbyt wysokie podejście do lądowiska – termika i opadający grunt (przelecenie lądowiska)

VII. Kamera

•    0min:
• -5min:   
• -10min:
• -15min:
• -20min: